Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος

Πραγματικά, που τελειώνει το κράτος και πού ξεκινάει η εκκλησία;

Βλέπω το σύνταγμα (αν αυτό που διαβάζω είναι έγκυρο δεν ξέρω όμως)

Προς το παρόν το κράτος είναι μάλλον ενωμένο με την εκκλησία.
Για την ακρίβεια η εκκλησία (η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία) και η μαζική πίστη σε αυτήν φαίνεται να είναι η βάση της Δημοκρατίας μας.
Για την ακρίβεια η εκκλησία παρουσιάζεται να εγγυάται για την αξιοπιστία του συντάγματος, και σε αντάλλαγμα το κράτος της παραχωρεί και της κατοχυρώνει δικαιώματα, μέσω αυτού.

Για παράδειγμα βλέπω ότι απαγορεύεται η επίσημη μετάφραση της "Αγίας Γραφής" χωρίς άδεια από την εκκλησία.
Φυσικά δεν είναι λογικό να μεταφράζει ο καθένας ό,τι θέλει. Άλλα θα μπορούσε να ίσχυε το ίδιο και για το Κοράνι για παράδειγμα. Και θα μπορούσε αυτόν τον κόπο να τον επωμιστεί το Υπουργείο Παιδείας κ Θρησκευμάτων- σαν αμερόληπτη και αντικειμενικά πιο αρμόδια αρχή.

Δέχομαι λοιπόν ότι πρόκειται για μία ανταλλαγή.
Το ερώτημα είναι, η ανταλλαγή αυτή είναι ίση, λογική και ηθική;


Αρχικά ας εξετάσουμε τι προσφέρει η εκκλησία από την πλευρά της.

1)Ηθικούς κανόνες

Υπάρχει η θεωρία, ότι ο άνθρωπος που δεν πιστεύει δεν έχει αρχές, δεν έχει ηθικούς φραγμούς. Γιατί;

Γιατί δεν φοβάται για κάτι. Γιατί δεν έχει κάτι να ελπίζει. Δεν έχει κάπου να προσεύχεται. Ένα μέρος να ρίξει άγκυρα, έναν φάρο να του δείχνει τον δρόμο. Γιατί πρέπει να κάνει αυτό που θέλει μόνος του, θα προσθέσω.

Καταλαβαίνω ότι φαίνεται πολύ λογικό. Και δεν νομίζω κάποιος που πιστεύει να πεισθεί για κάτι διαφορετικό.

Η εκκλησία ακριβώς αυτό προσφέρει. Προσφέρει στους οπαδούς αυτής της θεωρίας, την ικανοποίηση της εικονικής ασφάλειας και της σταθερότητας των αρχών του συντάγματος που πηγάζει από την παρουσία της θρησκείας.

Εικονικής...γιατί;
Γιατί αν θεωρήσουμε ότι ο κόσμος χωρίζεται σε Χριστιανούς Ορθόδοξους κτλ κτλ και σε Αλλόθρησκους, τότε οι μεν δεν έχουν ανάγκη να περιλαμβάνεται στο σύνταγμα η θρησκεία για να τηρούν τους ηθικούς κανόνες της, και για τους υπόλοιπους η ύπαρξη της θρησκείας δεν προσφέρει τίποτα. Και στο όνομα του φεγγαριού να ήταν γραμμένο το σύνταγμα το ίδιο θα μου έκανε.

Υπό αυτή την οπτική γωνία η εκκλησία προσφέρει μία ψευτό-ασφάλεια.

2)Αίσθημα κοινής πίστης

Η κοινή θρησκεία σε ένα κοινωνικό σύνολο πάντα ήταν από τα στοιχεία που το ενώνουν (μαζί με την κοινή ιστορία, την κοινή γλώσσα κτλ). Κάποτε το στοιχείο της κοινής πίστης σε μία χώρα ήταν σημαντικό. (Ας μην ξεχνάμε ότι ιστορικά, κράτη με εσωτερικές διαμάχες για θέματα πίστης κατέληγαν σε εμφύλιους πολέμους αλλαγές εξουσίας κα.)

Εδώ πρέπει να εξεταστούν δύο ερωτήματα.
Είναι σήμερα τόσο σημαντικό το στοιχείο της κοινής πίστης;
Και σε ένα ελεύθερο πολίτευμα μπορεί το κράτος να αυτο-δικαιοδοτείται στον έμμεσο επηρεασμό των θρησκευτικών πεποιθήσεων των πολιτών- ακόμα και αν είναι κρίσιμο για την επιβίωσή του;

Στην πρώτη ερώτηση θα απαντούσα πως δεν είναι σημαντικό (εκτός και αν προβλέπεται καμία σταυροφορία :P) αφού ήδη υπάρχουν αρκετοί μη-Χριστιανοί πολίτες που συμβιώνουν με τους Χριστιανούς. Επίσης τα συνεκτικά στοιχεία των κοινωνιών αλλάζουν ανάλογα με την εποχή, πιστεύω.

Αν όμως είναι σημαντική η ενιαία πίστη, τότε είναι κάτι πλέον πέρα από τις δυνατότητες του κράτους να επιτευχθεί. Θεωρώ πως σήμερα μία τέτοια προσπάθεια ενοποίησης θα είχε βίαια αποτελέσματα. Γιατί έχουμε ξεφύγει πια από την κατάσταση του κράτους που έχει μία κοινή ενιαία θρησκεία- είμαστε ένα κράτος που δεν έχει ενότητα τέτοια, και πιστεύω η μόνη εναλλακτική από την βίαια επιβολή μίας θρησκείας είναι η έντονη κρατική υποστήριξη της ανεξιθρησκείας. (Και αυτό δεν γίνεται με το να είναι το μισό σύνταγμα το καταστατικό μίας εκκλησίας.)


Στην απάντηση του δεύτερου ερωτήματος έχει συμβάλλει ήδη και η απάντηση στο πρώτο. Το κράτος δεν έχει λόγο να προωθεί μία συγκεκριμένη θρησκεία σήμερα. Ακόμα όμως και να πιστεύει πως είναι κάτι αναγκαίο, είναι κάτι ηθικό; Την στιγμή που το ίδιο το σύνταγμα λέει ότι απαγορεύεται ο προσηλυτισμός (sic+τι λέει ο ποιητής;!) είναι δυνατόν το κράτος να επηρεάζει την κρίση των πολιτών διακηρύσσοντας...ότι "όλοι οι άλλοι είμαστε Χριστιανοί (και άρα είσαι μειοψηφία)"; Είναι δυνατόν το κράτος να κάνει διακρίσεις και έμμεσα να βάζει στην άκρη τους αλλόθρησκους;


Τι προσφέρει το κράτος

Το κράτος από την πλευρά του προσφέρει ειδική και άδικη μεταχείριση στην εκκλησία. Από ειδικά προνόμια λογοκρισίας μέχρι και επίσημη αναγνώριση (δεν είναι λίγο). Ακόμα η εκκλησία, και κάθε οργανισμός κάτω από αυτήν θεωρείται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Θα μου πείτε τι είναι αυτό. Βασικά δεν ξέρω άλλα από ότι λέει η βικιπαίδια

"Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ): Χαρακτηρίζονται εκείνα των οποίων ο σκοπός αφορά την εξυπηρέτηση και την επιτέλεση κάποιας κρατικής λειτουργίας ή υπηρεσίας. Πρότυπο Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου είναι (κατά λειτουργία) η ίδια η Πολιτεία (το Κράτος) άλλα χαρακτηριστικά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου είναι οι Οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης (δήμοι και νομαρχίες) η Εκκλησία της Ελλάδος κλπ."

Που με τον καιρό οδηγεί στην εκκλησία να ζητάει δίκαιη και ίση φορολόγηση με τα άλλα ΝΠΔΔ. Δηλαδή από όσο καταλαβαίνω με το ίδιο το κράτος (?)

Αυτή λοιπόν η μεταχείριση, εκτός από τα πρακτικά προβλήματα που δημιουργεί όπως έδειξε και ο χρόνος,  είναι άδικη και άνιση ως προς τις άλλες θρησκείες και από μόνη της δημιουργεί αντιθέσεις και τριβές μέσα την κοινωνία.

Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί στατιστικό στοιχείο και όχι προπαγανδιστικό. Αλλά τότε γιατί δεν προσδιορίζει το σύνταγμα ότι ο επίσημος αριθμός παιδιών για τις ελληνικές οικογένειες είναι δύο; Γιατί δεν αναφέρει άπειρα άλλα τέτοια στατιστικά στοιχεία- που μπορούν και αυτά να δείξουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της χώρας μας;
Μα η απάντηση είναι προφανής. Δεν έχει καμία δουλειά στο σύνταγμα ένα στατιστικό στοιχείο.  (Γιατί βρίσκεται εκεί λοιπον;*)


Προβλήματα που δημιουργούνται στο κράτος

Το κράτος, έχοντας κάνει όλες αυτές τις υποχωρήσεις καλείται αργά ή γρήγορα να έρθει σε αντιπαράθεση με μία έτσι και αλλιώς πανίσχυρη εκκλησία, η οποία όμως έχει γερό πάτημα (πολλούς πιστούς). Και εκτός από το γερό αυτό πάτημα που αυτοκαταστροφικά (σε πολλά επίπεδα) παραχώρησε χωρίς μάχη το κράτος, έχει με το μέρος της και όλους αυτούς τους νόμους που σταδιακά οι διάφορες κυβερνήσεις πέρασαν για την εκκλησία.
(εδώ αναρωτιέμαι- ένας νόμος που αναφέρεται μόνο στον φίλο μου τον Μπάμπη είναι άδικος, ένας νόμος μόνο για την εκκλησία ΟΧΙ; Ή μετράει σαν τρία πρόσωπα; :P)


Έχοντας πει αυτά νομίζω πώς μία τέτοια ανταλλαγή είναι προφανώς άνιση.
Και νομίζω ότι είναι κάτι προφανές.
Και τέλος πιστεύω ότι ο λόγος που αναφέρεται στο σύνταγμα η εκκλησία είναι απλός. Επειδή οι βουλευτές βαριούνται να το αλλάξουν. Δηλαδή να σκεφτούν κάτι καινούργιο αλλά και να μπουν σε μία μάχη με την εκκλησία και τους συντηρητικούς για αυτό.

Άσχετο ότι μπορεί να είναι η δουλειά τους.

*γιατί βρίσκεται εκεί....γιατί οι κυβερνήσεις που δεν στέκονταν μόνες τους στηρίζονταν και στην εκκλησία